Próbki przygotowane do badania metalograficznego zwykle przeprowadzanego przy pomocy mikroskopu optycznego nazywa się szlifami lub zgładami. Ich przygotowanie można podzielić na trzy główne etapy, mianowicie cięcie próbki z większego detalu, inkludowanie w żywicy termo lub chemoutwardzalnej i ostatecznie szlifowanie wraz z polerowaniem, dla usunięcia z próbki fałszywych kontrastów utrudniających przeprowadzenie obserwacji jej struktury.
Etapy preparatyki metalograficznej
Pierwszym etapem preparatyki jest cięcie próbki z detalu, większego fragmentu badanego materiału. Sposób pobrania próbek zależy od jego właściwości. Preparatyka metalograficzna precyzyjnego badania struktury materiałów zakłada pobranie kilku próbek, w przypadku dużych przedmiotów pobieranych z różnych jego części. Do cięcia materiału korzysta się z przecinarek metalograficznych i precyzyjnych ze specjalistycznymi tarczami tnącymi i systemem chłodzenia.
Inkludowanie pobranej próbki w żywicy pozwala na zabezpieczenie jej przed uszkodzeniami i ustabilizowanie, co ważne szczególnie w przypadku niewielkich rozmiarów wyciętego fragmentu materiału. Rodzaj żywicy dobiera się pod kątem próbki i jej właściwości.
Preparatyka metalograficzna może skończyć się na szlifowaniu i polerowaniu próbki. Pozwala to na usunięcie jej odkształceń aż po drobne rysy, dzięki czemu obserwacja odbitego w niej światła pod mikroskopem będzie dokładna. Do polerowania używa się specjalistycznych zawiesin polerskich. Dla ujawnienia struktury badanego materiału po polerowaniu próbki można poddać ją dodatkowo trawieniu.
